رئال مادرید در شرایطی میهمان اتلتیکو مادرید بود که شرایط سختی را در هفته ای که گذشت پشت سر گذاشت؛ آنها 4 - 1 در بازی رفت نیمه نهایی چمپیونزلیگ مغلوب دورتموند شدند و برای دربی مادرید، رونالدو را در اختیار نداشتند و در صورت شکست رتبه دوم را از دست می دادند.

 اکنون برای صعود به رده دوم باید این بازی را 4 - 1 ببرد!

نیمه دوم؛ترکیب رئال مادرید: لوپز، آلبیول، ناچو، کاروالیو، پ پ، اسین (واران)، خدیرا، دی ماریا (مودریچ)، کاکا (آلونسو)، موراتا، بنزما

ترکیب اتلتیکو مادرید: کورتوا، خوانفران، گودین، میراندا، فیلیپه، سوارز (رودریگز)، گابی، کوکه، رائول گارسیا (آدرین)، فالکائو، دیگو کاستا

اتلتیکوی میزبان بازی را خوب شروع کرد و در همان دقیقه 4 بازی به گل رسید؛ دیگو لوپز ضربه آزاد اتلتیکویی ها را دفع کرد و در برگشت گودین توپ را فرستاد و فالکائو به راحتی و با ضربه سر دروازه خالی را باز کرد.

بعد از این گل رئالی ها کماکان خوب بازی نمی کنند و پر اشتباه ظاهر شده اند.

اما در دقیقه 13 رئال به گل تساوی رسید؛ دی ماریا ضربه آزاد را به روی دروازه فرستاد و توپ داخل محوطه اتلتیکو به شکم خوانفران برخورد کرد و تغییر مسیر داد و درون دروازه کورتوا قرار گرفت.

بازی بسیار پر برخورد بود و پرز لاسا تا دقیقه 20، 4 بار از کارت زرد خود استفاده کرد، آلبیول، پ پ، خدیرا از رئال مادرید و فیلیپه لوئیس هم از اتلتیکو کارت گرفتند.

در دقیقه 25 هم کوکه کارت زرد گرفت. در دقیقه 38 هم موراتا با کارت زرد داور جریمه شد!

در دقیقه 41 دی ماریا با پاسی عالی بنزما را تک به تک کرد اما ضربه او را کورتوا به خوبی برگشت داد.

 نیمه اول در نهایت با تساوی 1 - 1 دو تیم به پایان رسید و اتلتیکو مادرید

در دقیقه 48، دیگو لوپز به شکلی عجیب و با کمک تیر افقی دروازه ضربه سر دیگو کاستا را مهار کرد.

اتلتیکو بهتر بازی می کرد و در دقیقه 55 روی یک و دوی خوب کاستا و کوکه، فرصت خوبی برای این تیم مهیا شد ام ضربه کوکه نا امید کننده بود و به بیرون رفت.

در دقیقه 63 برخلاف جریان بازی، رئال مادرید به گل رسید؛ بنزما با پاسی خوب و در عمق دی ماریا را راه انداخت، او هم از داخل محوطه با ضربه پای چپ توپ را به گوشه دروازه کورتوا فرستاد تا حساب کار 2 - 1 شود.

در دقیقه 66 اولین تعویض بازی را مورینیو انجام داد، و آلونسو را به جای کاکا وارد میدان کرد.

تا دقیقه 75 حملات اتلتیکو مادرید فایده ای نداشته و آنها در ایجاد موقعیت خطرناک گلزنی ناکام بوده اند. ضمن اینکه شمار کارت های زرد در نیمه دوم هم رو به افزایش بوده و دیگو کاستا و رائول گارسیا هم به لیست اخطاری ها اضافه شدند.

در دقیقه 85 هم ضربه روی پای فیلیپه از داخل محوطه رئال، به کنار دروازه این تیم برخورد کرد!

در نهایت رئال مادرید با نتیجه 2 - 1 در زمین اتلتیکو پیروز شد تا طلسم 14 ساله شکست ناپذیری اش مقابل این تیم حفظ شود و 10 مین برد پیاپی اش مقابل این تیم را به دست آورد؛ این برد در آستانه بازی با دورتموند می تواند روحیه خوبی به رئالی ها بدهد.

  رئال اگر می خواهد به فینال چمپیونزلیگ برسد ، باید سه شنبه آینده در برنابئو روحیه بازگشت های بزرگ و تاریخی خود را داشته باشد . فقط چنین شب بزرگی می تواند مورینیو را نجات دهد . سرجیو راموس پس از بازی گفت :" 90 دقیقه ها در برنابئو خیلی طولانی هستند . " جمله ای که بی تردید خوانیتو ، شماره هفت اسطوره ای رئال به خوبی با آن آشنایی داشت . 

در فصل 76-1975 ، رئال مادرید در مرحله یک هشتم جام باشگاه های اروپا مقابل دربی کانتی گرفت . رئال در دور رفت در خانه حریف 4-1 باخت اما در برنابئو با دبل های روبرتو مارتینز و سانتیانا و گل پیروی با نتیجه 1-5 برد . گل پیروزی را سانتیانا در دقیقه 100 به ثمر رساند . قرعه بسیار مشکلی بود . رئال در مرحله یک چهارم مقابل سلتیک قرار گرفت که در گلاسکو 2-0 باخت اما در برنابئو 3-0 برد . 
در فصل 85-1984 ذر مرحله یک شانزدهم ، رئال با نتیجه 3-1 به رایکا باخت که در برنابئو نتیجه را 2-0 برگرداند که بوتراگوئنو خوش درخشید . رئال باخت 3-0 در بروکسل را با پیروزی 6-1 مقابل اندرلخت عوض کرد . در مرحله یک چهارم به اینتر 3-1 باخت اما در برنابئو با درخشش خوانیتو 3-0 برد . آن شب رئال حسابی یوفا را مغلوب کرد .

 رئال مادرید سه شنبه آینده باید شکست سنگین و باور نکردنی خود در وست فالن را جبران کند ، اتفاقی که به شدت مشکل خواهد بود .

180 دقیقه ضعیف مورینیو مقابل کلوپ در دور گروهی درس عبرت نبود و مربی پرتغالی این بار در مرحله نیمه نهایی عجز خود را در وست فالن نشان داد . این بار قرار نیست که او یوفا ، داوری ها ، برنامه ریزی ، خستگی و ... را بهانه کند ، اشکال در جای دیگری است ، احتمالا در تصمیمات فنی او !

مورینیو همان طور که رقم زننده برخی از شیرین ترین لحظات مادریدیسموها در سه سال اخیر بوده ، به همان اندازه در برخی از تلخ ترین شب های تاریخ رئال نقش داشته است . از شکست 5-0 در نیوکمپ تا شکست تلخ در وست فالن . مربی پرتغالی چوب تصمیمات خودش را می خورد . وقتی کاسیاس ، نماد رئال را با بی مهری تمام کنار می گذارد ، جای تعجبی ندارد که دروازه بانی نظیر دیگو لوپز که تا سن 31 سالگی یک دهم افتخارات کاسیاس را هم ندارد ، روی دو گل اول عملکرد محوی را ارائه دهد . وقتی در تابستان به جای خریدن یک دفاع راست درجه یک به گزینه ای نامطمئن نظیر آربلوا اعتماد می کند ، قابل پیش بینی است که در چنین بازی بزرگی دستش توی پست گردو باشد و خط دفاعش از هم پاشیده !

زمانی که بسیاری از مادریدیسموها از سر دلسوزی از عملکرد ضعیف رئال در 60 دقیقه اول بازی در اولدترافورد انتقاد کردند ، پیش بینی می کردند که شاید چنین شب ناگواری هم در تاریخ رئال با هنر مربی پرتغالی ثبت شود اما آن موقع ، برخی این دلسوزی ها را از سر عناد دانسته و به آن به سبک مورینیویی توپیدند ، باید دید همان ها که آن موقع سرشان را کبک وار به برف فرو بردند ، حالا چه توجیهی دارند ؟

ترکیب اولیه مورینیو اصلا جسورانه نبود . او در کنفرانس مطبوعاتی گفته بود که از ترکیب معمولش استفاده می کند اما به مودریچ بازی داد تا سبک بازی رئال کاملا تدافعی شود و انگار قدیمی ها بیراه نگفته بودند که ترس برابر مرگ بود . بدین ترتیب مودریچ کمی جلوتر از ژابی و خدیرا بازی کرد و اوزیل ناچارا به پست هافبک کناری رفت ، پستی که قابل پیش بینی بود که در آن سایه ای از خود هم نباشد .

دورتموند بازی را کاملا برتر شروع کرد و حاصلش موقعیت عالی رویس بود . چند دقیقه بعد روی یک ارسال و تعلل دیگو لوپز در خروج و اشتباه په په در مهار یار حریف ، دروازه رئال باز شد . بی تردید جای جادوی کاسیاس روی این صحنه بیش از هر چیزی خالی بود .

رئال مادرید در ادامه بهتر عمل کرد . علیرغم بازی فوق ضعیف خدیرا در میانه زمین و محو بودن اوزیل و ژابی ، رئال کنترل بازی را به دست گرفته بود اما عملا هیچ برنامه ای برای ایجاد موقعیت نداشت . رئال صرفا بازی را به دست گرفته بود و به اشتباهات حریف دل بسته بود که بالاخره تاکتیک الله بختکی رئال جواب داد و این هوملس بود که در موقعیتی تک به تک ، توپ را برای کریستیانو انداخت تا بازیکن پرتغالی مانع از رفتن رئال به نیمکت به همراه شکست شود .

اما عجیب این جا بود که مورینیو انگار از عملکرد رئال در نیمه اول راضی بود و امید داشت که تیمش بازی را 1-1 تمام کند که هیچ تعویضی برای بهتر شدن شرایط نداشت و تا دقیقه 67 و خوردن گل چهارم منتظر ماند تا دو تعویض هجومی داشته باشد .

خط دفاع رئال به حدی هنرمند بود که لواندوفسکی را در عین ناباوری در سطح بهترین بازیکن جهان بالا برد . عملکرد اسف بار واران ، په په ، ژابی و خدیرا در امور تدافعی موجب شد که مهاجم لهستانی سه گل دیگر بزند . اولی روی آفساید گیری اشتباه په په و واران بود و دیگو لوپز هم خیلی راحت به او اجازه داد که از زاویه بسته دروازه اش را باز کند . دومی روی اشتباه په په در مهار او بود که یک دریبل "گل کوچیکی " را از لواندوفسکی خورد تا بازیکن دورتموند با یک شوت محکم دروازه دیگو لوپز را باز کند . آخرین گل هم روی پنالتی ژابی روی رویس بود .

رئال مادرید در ادامه بازی نیز هیچ حرفی برای گفتن نداشت . مورینیو جنگ تاکتیکی را باخته بود و تعویض هایش هم هیچ اثری نداشتند . تعویض هایی که بهتر بود که پیش از چهار تایی شدنش انجام شوند ، نه زمانی که همه چیز تمام شده به نظر می رسید .

عناصر تدافعی رئال بدترین شب ممکن خود را داشتند . په په یکی از بدترین بازیهایش را از زمان پیوستن به رئال انجام داد ، واران در سطح یک مدافع دبستانی عمل کرد ، ژابی تبدیل به یک بازیکن کاملا متوسط شده بود و خدیرا نیز کاملا پر اشتباه و ضعیف بود .

اما بازنده بزرگ کسی نبود به جز مورینیو . او پیش از بازی برای کلوپ کری خوانی کرده بود و مدعی شده بود که حتی اگر ژابی هم مهار شود ، راهکاری برای نجات پیدا می کند اما پس از مهار شدن بازیکن تولوزایی به عنوان مغز متفکر تیم در نبرد با گوندوغان ، رئال هیچ حرفی برای گفتن نداشت . عناصر هجومی تیم به ندرت توپ پیدا کردند و مربی پرتغالی در بزرگترین بازی فصل ، بزرگترین اشتباهات فصلش را در زمینه تاکتیکی انجام داد . از استفاده از اوزیل در پست غیر تخصصی گرفته تا نداشتن برنامه برای گل زنی .

به هر صورت شاید همچنان بتوان به بازگرداندن نتیجه در بازی برگشت در برنابئو امیدوار بود . مسلما بازی سه شنبه اینده می تواند تاثیر بسزایی در سرنوشت مورینیو داشته باشد . بردن تنها کوپا با 500 میلیون خرج در سه سال اخیر ، یک ناکامی بزرگ به شمار می رود .